Zapalenie gruczołu krokowego jest jedną z najczęstszych chorób zapalnych układu moczowo-płciowego u mężczyzn. Ten patologiczny proces charakteryzuje się rozwojem stanu zapalnego w tkankach gruczołu krokowego. Ta patologia, w przypadku braku szybkiego leczenia, może prowadzić do różnych powikłań. Najniebezpieczniejsze z nich to ropień prostaty, zapalenie pęcherzyków i zapalenie najądrza i jądra.
W większości przypadków zapalenie gruczołu krokowego diagnozuje się u mężczyzn w wieku od trzydziestu do pięćdziesięciu lat. Częstość występowania tej choroby jest bardzo wysoka. Ponad trzydzieści procent mężczyzn przynajmniej raz w życiu spotkało się z takim procesem zapalnym. W zależności od charakteru rozwoju choroba ta może być ostra lub przewlekła.
Przyczyny rozwoju zapalenia gruczołu krokowego
Główną przyczyną zapalenia gruczołu krokowego jest flora zakaźna, która przedostaje się do tkanki prostaty bezpośrednio z innych narządów układu moczowo-płciowego lub poprzez krwiobieg z odległych ognisk zakaźnych. Najczęstszymi czynnikami wywołującymi to zapalenie są gronkowce, enterokoki i Escherichia coli. Jednak inne bakterie mogą również zostać dotknięte. Istnieje wiele czynników predysponujących, które znacznie zwiększają ryzyko rozwoju tej patologii.
Przede wszystkim takimi czynnikami są systematyczna lub jednorazowa, ale ciężka hipotermia, choroby zapalne narządów urologicznych i choroby przenoszone drogą płciową. Jeśli dana osoba ma wyraźny spadek poziomu obrony immunologicznej i przewlekłych patologii zakaźnych, prawdopodobieństwo wystąpienia zapalenia gruczołu krokowego wzrasta kilkakrotnie. Inne czynniki predysponujące to siedzący tryb życia, nadmierna aktywność seksualna czy długotrwała abstynencja, a także obecność złych nawyków.
Główne objawy zapalenia gruczołu krokowego
Jak już powiedzieliśmy, zapalenie gruczołu krokowego może występować w postaci ostrej lub przewlekłej. W zależności od tego towarzyszący obraz kliniczny będzie się nieco różnić. W rozwoju ostrego procesu patologicznego zwyczajowo wyróżnia się trzy kolejne etapy.
Pierwszy etap nazywa się katarem. Objawy zapalenia gruczołu krokowego na tym etapie są nadal dość umiarkowane. Osoba chora zwraca uwagę na częste parcie na mocz i pojawienie się w trakcie tego procesu bólu. Drugi etap to pęcherzykowy. Zespół bólowy staje się bardziej intensywny i często promieniuje do odbytu i kości krzyżowej. Występują trudności w oddawaniu moczu. W niektórych przypadkach może nawet wystąpić zatrzymanie moczu. Na tym tle temperatura ciała wzrasta do poziomu podgorączkowego. Ostatni etap zapalenia gruczołu krokowego ma charakter miąższowy. Objawy ogólnego zatrucia organizmu nasilają się wraz ze wzrostem temperatury ciała do wartości gorączkowych. Obecny ból jest ostry i pulsujący. Zespół intensywnego bólu prowadzi do trudności w wypróżnianiu. Dość często na tym etapie występuje ostre zatrzymanie moczu.
Przewlekła postać tej choroby w niektórych przypadkach może być wynikiem niedostatecznie leczonego ostrego procesu. Jednak najczęściej rozwija się przede wszystkim. Osoba chora skarży się na lekkie osłabienie i okresowe podwyższenie temperatury do poziomu podgorączkowego. Obserwuje się objawy zapalenia gruczołu krokowego, takie jak dyskomfort podczas oddawania moczu i defekacji. W okolicy krocza występuje łagodny zespół bólowy. W niektórych przypadkach ból może być dość silny. Szczególną kwestią jest to, że zespół bólowy z reguły nasila się wraz z wytryskiem lub przedłużającą się abstynencją seksualną.
Inne objawy zapalenia gruczołu krokowego obejmują różne zaburzenia dyzuryczne i zaburzenia seksualne. Zaburzenia dysuryczne obejmują częste parcie na mocz i uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza. Na tle problemów z potencją pacjent odczuwa znaczny dyskomfort psychiczny, co prowadzi do pogorszenia jakości jego życia. W miarę postępu procesu patologicznego zaburzenia seksualne stają się coraz bardziej wyraźne i mogą nawet powodować impotencję.
Jak już powiedzieliśmy, zapalenie gruczołu krokowego często prowadzi do dość poważnych powikłań. Konsekwencją ostrego stanu zapalnego może być ropień prostaty. W przypadku ropnia prostaty następuje szybki wzrost temperatury ciała, silny ból krocza i ostre zatrzymanie moczu.
W przewlekłym przebiegu choroby istnieje duże ryzyko rozprzestrzenienia się flory zakaźnej na pobliskie narządy, na przykład jądra lub pęcherzyki nasienne. Takie powikłania mogą powodować dalszy rozwój niepłodności.
Diagnostyka i leczenie choroby
Rozpoznanie tej choroby opiera się na danych obrazu klinicznego, a także dodatkowych metodach badawczych. Dodatkowe metody obejmują badanie palpacyjne przez odbyt, analizę bakteriologiczną wydzieliny prostaty i badanie ultrasonograficzne prostaty.
Aby leczyć tę chorobę, obowiązkowa jest terapia antybakteryjna, którą wybiera się w zależności od wrażliwości izolowanej flory. W przypadku przewlekłego procesu zapalnego zaleca się masaż prostaty i stosowanie różnych zabiegów fizjoterapeutycznych. Jeśli patologię komplikuje ropień, konieczne staje się otwarcie ropnia.
Metody zapobiegania
Aby zapobiec temu procesowi patologicznemu, należy chronić się przed infekcjami przenoszonymi drogą płciową, unikać hipotermii, a także prowadzić pełne życie seksualne. Zaleca się utrzymanie wysokiego poziomu aktywności fizycznej i porzucenie złych nawyków.