Zapalenie prostaty – objawy i leczenie

Co to jest zapalenie prostaty? Przyczyny, diagnostykę i sposoby leczenia omówimy w artykule lekarza, urologa z 28-letnim stażem.

Definicja choroby. Przyczyny choroby

Zapalenie prostaty to proces zapalny tkanki prostaty, któremu towarzyszy ból w dolnej części pleców, krocza lub okolicy miednicy, a także zaburzenia w funkcjonowaniu dolnych dróg moczowych. 

Gruczoł krokowy (prostata) należy do męskiego układu rozrodczego. Znajduje się przed odbytnicą, pod pęcherzem i otacza cewkę moczową (cewkę moczową). Dlatego też, gdy gruczoł krokowy ulega zapaleniu, wywiera nacisk na cewkę moczową, co w konsekwencji prowadzi do różnych problemów z oddawaniem moczu. Główną funkcją prostaty jest wytwarzanie wydzieliny (płynu), która jest częścią plemnika i rozrzedza ją, aby zapewnić prawidłową ruchliwość plemników. 

U starszych pacjentów częściej wykrywane są stany patologiczne gruczołu krokowego, takie jak nowotwór czy łagodny rozrost. Zapalenie gruczołu krokowego różni się tym, że dotyka mężczyzn w każdym wieku, ale najczęściej choroba występuje u mężczyzn w wieku rozrodczym (od 8 do 35% przypadków).

Zapalenie gruczołu krokowego występuje najczęściej w praktyce urologa. Może wystąpić nagle (ostry) lub stopniowo, a jej objawy mogą być stałe i długotrwałe (przewlekłe).  Postać przewlekła występuje znacznie częściej niż postać ostra. Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego zajmuje piąte miejsce wśród dwudziestu głównych rozpoznań urologicznych.

Zapalenie gruczołu krokowego może być chorobą niezależną lub powiązaną z łagodnym rozrostem prostaty i rakiem prostaty. W ostatnich latach obserwuje się spadek zapadalności na zapalenie gruczołu krokowego w populacji mężczyzn: o ile w 2012 roku zapadalność wynosiła 275 na 100 tys. ludności, to w 2017 r. pierwotna zapadalność wynosiła 203 na 100 tys. ludności.

Przyczyny rozwoju zapalenia gruczołu krokowego Istnieją bakterie (zakaźne) i niezakaźne (niezakaźne). Zakaźne zapalenie prostaty Najczęściej występuje u mężczyzn w wieku poniżej 35 lat. Najczęściej tę postać choroby wywołują mikroorganizmy Gram-ujemne, zwłaszcza Enterobacter, Escherichia coli, Serration, Pseudomonas i Proteus, a także infekcje przenoszone drogą płciową, takie jak gonococcus, chlamydia itp. Bardzo rzadko może wystąpić zapalenie gruczołu krokowego z powodu Mycobacterium tuberculosis. W przewlekłym bakteryjnym zapaleniu gruczołu krokowego zakres patogenów jest szerszy i może obejmować patogeny atypowe. Należy pamiętać, że przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego jest chorobą polietiologiczną, czyli może mieć kilka przyczyn.

Czynniki przyczyniające się do rozwoju stanu zapalnego w gruczole krokowym:

• infekcje przenoszone drogą płciową;
• stany niedoborów odporności;
• biopsja prostaty;
• inwazyjne manipulacje i operacje;
• styl życia;
• biegunka, zaparcia;
• kontakty homoseksualne;
• częsta zmiana partnerów seksualnych;
• siedzący tryb życia itp.

Przewlekłe niebakteryjne zapalenie gruczołu krokowego diagnozuje się u pacjentów, którzy skarżą się na chroniczny ból w okolicy prostaty, ale nie wykryto u nich patogenu zakaźnego (bakteryjnego). Pomimo licznych badań przyczyna tego typu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego nie jest do końca poznana, jednak istnieją pewne czynniki, które mogą powodować jego rozwój:

• zwiększone ciśnienie prostaty;
• ból mięśni w okolicy miednicy;
• zaburzenia emocjonalne;
• choroby autoimmunologiczne (przeciwciała, które mają zwalczać infekcję, czasami z jakiegoś powodu atakują komórki prostaty);
• aktywność fizyczna;
• nieregularne życie seksualne;
• podnoszenie ciężarów itp.

W niektórych przypadkach zapalenie gruczołu krokowego może wystąpić po zabiegach przezcewkowych, takich jak cewnikowanie cewki moczowej lub cystoskopia, a także po przezodbytniczej biopsji prostaty.

Chociaż rzeczywista częstość występowania różnych typów zapalenia gruczołu krokowego nie została ostatecznie ustalona, przedstawiono następujące dane:

• ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego stanowi około 5-10% wszystkich przypadków zapalenia gruczołu krokowego;
• przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego - 6-10%;
• przewlekłe niebakteryjne zapalenie gruczołu krokowego - 80-90%;
• zapalenie gruczołu krokowego, w tym prostatodynia (neurowegetatywne zaburzenia czynności prostaty) - 20-30%.

Jeśli zauważysz podobne objawy, skonsultuj się z lekarzem. Nie należy samoleczyć się – jest to niebezpieczne dla zdrowia!

Objawy zapalenia prostaty

Wszystkie formy zapalenia Gruczoł krokowy, oprócz bezobjawowego, łączy obecność następujących objawów:

• ból w okolicy lędźwiowej;
• uczucie dyskomfortu podczas perystaltyki jelit;
• ból w kroczu lub okolicy miednicy;
• zaburzenia w dolnych drogach moczowych.

Główne objawy dolnych dróg moczowych w obecności zapalenia gruczołu krokowego:

• częste parcie na mocz;
• trudności w oddawaniu moczu, czyli słaby strumień i konieczność „przeciążenia”;
• piekący ból lub jego nasilenie podczas oddawania moczu.

U mężczyzn ze zdiagnozowaną ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego Występuje ból w okolicy miednicy i objawy dysfunkcji dróg moczowych, takie jak częste oddawanie moczu i zatrzymanie moczu. Może to prowadzić do rozwoju objawów ogólnoustrojowych, takich jak gorączka, dreszcze, nudności, wymioty i złe samopoczucie.   Ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego charakteryzuje się ostrym początkiem choroby i wyraźnym obrazem klinicznym. To poważna choroba.

Mężczyźni ze zdiagnozowaną przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego Zauważają okresowe objawy, które nasilają się i zanikają. Podczas zaostrzenia odnotowuje się ból i dyskomfort. Ból jest najczęściej zlokalizowany u podstawy prącia, wokół lub nad odbytem. Ból może również pojawić się tuż nad kością łonową lub w dolnej części pleców i promieniować do prącia i jąder. Defekacja również staje się bolesna. Czasami pojawiają się objawy infekcji dolnych partii układu moczowego: palący ból i częste oddawanie moczu, częste parcie. Objawy te można pomylić z ostrym bakteryjnym zapaleniem gruczołu krokowego, ale zwykle ma ono nagły początek, dreszcze, gorączkę, osłabienie, ból całego ciała, dolnej części pleców, a także genitaliów, częste i bolesne oddawanie moczu, ból podczas wytrysku. Jeśli zaobserwujesz takie objawy, powinieneś natychmiast zgłosić się do lekarza.

Jeśli standardowe współczesne badanie nie wykazało, że przewlekły ból jest spowodowany procesem patologicznym w gruczole krokowym, to mamy do czynienia z przewlekłym niebakteryjnym zapaleniem gruczołu krokowego, zwanym także zespół przewlekłego bólu miednicy (termin używany od 2003 roku). W obecności zespołu przewlekłego bólu miednicy jakość życia mężczyzny jest znacznie obniżona, ponieważ zespół ten czasami prowadzi do różnych zaburzeń psychicznych i seksualnych:

• zwiększone zmęczenie;
• poczucie bezradności;
• zaburzenie erekcji;
• bolesny wytrysk;
• ból po stosunku itp.

W przypadku przewlekłego niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego/zespołu przewlekłego bólu miednicy pojawia się uczucie ciągłego dyskomfortu lub bólu w dolnej części pleców, najczęściej u nasady prącia i w okolicy odbytu, niepokojące przez co najmniej 3 miesiące. Bolesne odczucia są zlokalizowane w jednym „narządzie docelowym” lub kilku narządach miednicy. Najczęściej przy tej postaci zapalenia gruczołu krokowego ból jest zlokalizowany w gruczole krokowym (46%).

W przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego zaburzenia seksualne mają wiele cech. Po pierwsze, wszystkie elementy funkcji kopulacyjnej (seksualnej) mężczyzny są w różnym stopniu zakłócone: libido, erekcja, wytrysk. Po drugie, zaburzenia seksualne występują przede wszystkim u osób z długą (ponad 5-letnią) historią choroby. Po trzecie, dysfunkcje seksualne są często głównym powodem wizyt u lekarza.

Zaburzenia erekcji obserwuje się u 30% pacjentów cierpiących na przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, w dużej mierze z powodu czynnika psychogennego - katastrofalnego postrzegania choroby.

Objawy zapalenia gruczołu krokowego występują przynajmniej raz w życiu u 50% mężczyzn.

Patogeneza zapalenia gruczołu krokowego

Mechanizm rozwoju zapalenia gruczołu krokowego jest wieloaspektowy i bardzo złożony. Na jego rozwój wpływa wiele czynników. Większość przypadków ostrego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego jest spowodowana kaskadą procesów wywołanych infekcją wstępującą cewki moczowej lub refluksem wewnątrzprostatycznym (cofaniem się moczu).

Penetracja drobnoustrojów do gruczołu krokowego możliwa jest drogą wstępującą (przez cewkę moczową) lub przezodbytniczą drogą limfatyczną. Biegunka i zaparcia związane z naruszeniem funkcji barierowej odbytnicy są uważane za czynnik wywołujący przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego. Jednak mechanizm przenikania drobnoustrojów do prostaty nadal nie jest dokładnie poznany.

Zaburzenia układu moczowego przebiegające z zapaleniem gruczołu krokowego mogą być konsekwencją:

• zwiększenie napięcia mięśni gładkich cewki moczowej prostaty z powodu zwiększonej aktywności receptorów adrenergicznych;
• powiększenie prostaty lub zwężenie cewki moczowej, co prowadzi do turbulentnego przepływu moczu, niedrożności ujścia pęcherza moczowego i refluksu wewnątrzprostatycznego.

Następnie dochodzi do naruszenia drenażu przewodów prostaty, zastoju wydzieliny prostaty, obrzęku, aktywacji kaskady kwasu arachidonowego, zapalenia i niedokrwienia. Tworzy się błędne koło zmian patologicznych.

Klasyfikacja i etapy rozwoju zapalenia gruczołu krokowego

Istnieją 4 główne kategorie (rodzaje) zapalenia gruczołu krokowego.

1. Ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego (kategoria I).
2. Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego (kategoria II).
3. Przewlekłe niebakteryjne zapalenie/zespół prostaty przewlekły ból miednicy (kategoria III). Może mieć charakter zapalny (kategoria III A) lub niezapalny (kategoria III B).
4. Bezobjawowe zapalenie gruczołu krokowego. Histologiczne zapalenie gruczołu krokowego wykryte podczas biopsji prostaty (kategoria IV).

Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego, inaczej pikantny, objawia się nawracającymi epizodami zaostrzeń z obecnością lub brakiem całkowitych remisji między nimi. Objawy są zwykle mniej nasilone niż w przypadku ostrego zapalenia gruczołu krokowego.

Klasyfikacja Narodowego Amerykańskiego Instytutu Zdrowia .

• Typ I (ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego) - ostre zakażenie gruczołu krokowego: objawy choroby pojawiają się nagle. Dreszcze, gorączka, ból całego ciała, osłabienie, ból w dolnej części pleców i okolicy narządów płciowych, częste, bolesne oddawanie moczu, ból podczas wytrysku. Możliwe objawy ostrego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego mogą obejmować krew w moczu i (lub) płynie nasiennym. Rzadko spotykane. Skutecznie leczone antybiotykami.
• Typ II (przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego) - przewlekłe lub nawracające zakażenie gruczołu krokowego: objawy są takie same jak w przypadku ostrego zapalenia gruczołu krokowego, ale pojawiają się stopniowo i są mniej wyraźne. Może być konieczne kilka kursów antybiotykoterapii.
• Typ III (przewlekłe niebakteryjne zapalenie gruczołu krokowego i zespół przewlekłego bólu miednicy): brak dowodów na infekcję.
• Typ IIIA: obecność leukocytów w ejakulacie/wydzielinie prostaty/trzeciej porcji moczu uzyskanego po masażu prostaty.
• Typ IIIB: brak leukocytów w ejakulacie/wydzielinie prostaty/trzeciej porcji moczu uzyskanego po masażu prostaty. Ból w dolnej części pleców i okolicy narządów płciowych, częste parcie na mocz, trudności w oddawaniu moczu (często w nocy), pieczenie lub bolesność podczas oddawania moczu i wytrysku. Stanowi około 90% wszystkich przypadków zapalenia gruczołu krokowego. Nie są znane przyczyny ani sprawdzone klinicznie metody leczenia.
• typ IV (bezobjawowe zapalenie gruczołu krokowego): czasami zwiększa się liczba leukocytów we krwi. Nie wymaga leczenia. Wykryty podczas biopsji prostaty.

Granice między różnymi postaciami zapalenia gruczołu krokowego są zatarte.

Powikłania zapalenia prostaty

W przypadku zapalenia gruczołu krokowego w procesie patologicznym biorą udział pobliskie narządy: guzek nasienny, gruczoły Coopera, pęcherzyki nasienne, tylna cewka moczowa. Infekcja może przeniknąć jednocześnie do gruczołu krokowego i otaczających go narządów.

Zapalenie pęcherzyków - zapalenie pęcherzyków nasiennych. Ból zlokalizowany jest w okolicy pachwiny i głęboko w miednicy, promieniując do kości krzyżowej. Ból jest zwykle jednostronny, ponieważ oba pęcherzyki nasienne są zajęte w różnym stopniu. Zapalenie pęcherzyków może przebiegać bezobjawowo. Jedyną skargą pacjentów może być obecność krwi w nasieniu. Obserwuje się również okresowe ropomocz (ropa w moczu) i piospermia (ropa w ejakulacie).

Zapalenie cewki tylnej, zapalenie okrężnicy (zapalenie guzka nasienia). W przypadku zapalenia gruczołu krokowego infekcja przenika do guzka nasiennego, co tłumaczy się bliskością gruczołu krokowego do przewodów wydalniczych.

Ropień prostaty. Mikroorganizmy chorobotwórcze wywołujące zapalenie gruczołu krokowego mogą również powodować ropień prostaty. Jest to ciężka choroba septyczna (bakteryjna), której towarzyszy osłabienie, gorączka, dreszcze z obfitym poceniem. W niektórych przypadkach obserwuje się zaburzenia świadomości i delirium. Pacjent wymaga hospitalizacji.

Stwardnienie prostaty (zwłóknienie). Jest to późne powikłanie zapalenia gruczołu krokowego, które polega na zastąpieniu tkanki prostaty bliznami (zwyrodnienie tkanki łącznej, czyli stwardnienie), prowadzące do tego, że gruczoł obkurcza się, zmniejsza swój rozmiar i całkowicie traci swoją funkcję. Z reguły objawy sklerotyczne rozwijają się długo po rozpoczęciu procesu zapalnego w gruczole krokowym.

Cysty prostaty. Formacje te mogą przyczyniać się do powstawania kamieni w gruczole krokowym. Zakażenie torbieli może prowadzić do ropnia prostaty. Rozpoznanie torbieli prostaty za pomocą ultrasonografii nie jest trudne. Można je również rozpoznać poprzez badanie palpacyjne przez odbyt.

Kamienie prostaty. Występują dość często. Przyczyny choroby nie są do końca poznane, jednak większość ekspertów zgadza się, że powstają one w wyniku długotrwałego procesu zapalnego w gruczole krokowym. Kamienie mogą być pojedyncze lub wielokrotne, o średnicy od 1 do 4 mm. Duże kamienie są rzadkie. Kamienie zatykają gruczoł, powodując zastój w nim wydzieliny, nadmierne rozciągnięcie gruczołu i tworzą się oddzielne cysty, które ulegają zakażeniu. Pacjenci z kamieniami prostaty muszą radzić sobie z ciągłym, tępym bólem krocza. Ból promieniuje do głowy prącia i powoduje częstą potrzebę oddania moczu, która staje się trudna i bolesna.

Bezpłodność.Przewlekłe, długotrwałe zapalenie gruczołu krokowego przede wszystkim ogranicza funkcje motoryczne plemników, powodując ich całkowite unieruchomienie. Jedną z konsekwencji jest zaburzenie ich produkcji, powstawanie niedojrzałych plemników, które mają nieprawidłowo zmieniony kształt (i mniejszą niż dotychczas liczbę).

Zaburzenie wytrysku. Zapalenie gruczołu krokowego we wszystkich postaciach powoduje zaburzenia seksualne. Na początku pacjenci doświadczają przedwczesnego wytrysku, mając normalną erekcję, która następnie słabnie, a stopień orgazmu maleje. Długotrwałe występowanie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego przyczynia się do zmniejszenia produkcji męskich hormonów płciowych i osłabienia libido.

Zaburzenie erekcji. Opisano związek pomiędzy przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego/zespołem przewlekłego bólu miednicy a zaburzeniami erekcji. Zaburzenie to jest szczególnie bolesne dla mężczyzn.

Diagnostyka zapalenia prostaty

Pojawienie się pierwszych objawów zapalenia gruczołu krokowego wymaga natychmiastowej konsultacji z lekarzem. Urolog wykluczy wiele chorób o podobnych objawach i określi, do której kategorii (rodzaju) należy dana choroba. Przed wyborem leczenia specjalista przeprowadzi niezbędne badania i zaproponuje poddanie się badaniom oceniającym.

Jakie pytania może zadać lekarz?

Na wizycie lekarz na pewno wyjaśni: czas trwania objawów klinicznych choroby, lokalizację i charakter bólu, np. w kroczu, mosznie, prąciu i wewnętrznej stronie uda; zmiany w charakterze plemników (obecność ropy i krwi).

Na wizycie urolog poprosi Cię o wypełnienie specjalnych ankiet, jedną z nich jest wskaźnik objawów przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego.

Pacjent powinien zadawać lekarzowi pytania o tym, jakie badania i badania trzeba będzie wykonać, jak się do nich przygotować, jakie leczenie planuje przepisać i gdzie mogę uzyskać więcej informacji na temat choroby.

Rozpoznanie przewlekłego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego ustala się, gdy objawy utrzymują się co najmniej trzy miesiące.

Badanie będzie obejmowało:

• Badanie cyfrowe gruczołu przez odbyt w celu określenia stopnia powiększenia prostaty i jej konsystencji.

• Analiza wydzieliny prostaty, moczu i/lub ejakulatu.
• Wykrywanie infekcji układu moczowo-płciowego.
• Badanie USG układu moczowego (nerki, prostata, pęcherz moczowy z oznaczeniem zalegającego moczu). 

• Badanie urodynamiczne.

W przypadku ostrego bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego badanie palpacyjne przez odbyt może ujawnić obrzęk i bolesność gruczołu krokowego. Masaż prostaty jest przeciwwskazany, gdyż może prowadzić do bakteriemii i sepsy.

Najważniejszym badaniem podczas badania pacjentów z ostrym bakteryjnym zapaleniem gruczołu krokowego jest posiew wydzieliny prostaty. W celu określenia kategorii przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego nadal ważną metodą jest posiew ilościowy i mikroskopia różnych porcji moczu i wydzieliny prostaty uzyskanej po masażu prostaty.

Androflor to kompleksowe badanie mikrobiocenozy układu moczowo-płciowego u mężczyzn metodą PCR. Pozwala określić skład jakościowy i ilościowy mikroflory. Stosowany do diagnostyki i monitorowania leczenia zapalnych chorób zakaźnych układu moczowo-płciowego.

Po ustaleniu przyczyny choroby lekarz zaleci przebieg leczenia. Należy pamiętać, że stosując standardowe metody jedynie w 5-10% przypadków udaje się wykryć infekcję, która ostatecznie prowadzi do zapalenia gruczołu krokowego.

Jaki jest związek między zapaleniem gruczołu krokowego, antygenem specyficznym dla prostaty (PSA) i rakiem prostaty

Pomiar całkowitego i wolnego PSA w zapaleniu gruczołu krokowego nie dostarcza dodatkowych informacji diagnostycznych. Wiadomo, że odpowiednio u 60 i 20% pacjentów z ostrym i przewlekłym bakteryjnym zapaleniem gruczołu krokowego wzrasta poziom antygenu specyficznego dla prostaty (PSA). Po leczeniu poziom PSA spada u 40% pacjentów. PSA nie jest uważany za specyficzny marker raka prostaty, ponieważ jego poziom może być podwyższony w łagodnym rozroście prostaty i zapaleniu prostaty.

Leczenie zapalenia gruczołu krokowego

Wiodącą rolę w leczeniu patologii pełni terapia lekowa.  

Leczenie alfa1-blokerami

Pacjentom skarżącym się na trudności w oddawaniu moczu przepisuje się alfa1-blokery. Leki te ułatwiają oddawanie moczu i rozluźniają mięśnie prostaty i pęcherza moczowego. Niektórym pacjentom przepisuje się leki obniżające poziom hormonów, co może pomóc w zmniejszeniu gruczołu i zmniejszeniu dyskomfortu. Środki rozluźniające mięśnie mogą pomóc złagodzić ból spowodowany obrzękiem prostaty wywierającym nacisk na pobliskie mięśnie. W przypadku bólu pomocne mogą okazać się niesteroidowe leki przeciwzapalne.

Standardowa terapia antybakteryjna w większości przypadków nie prowadzi do zmniejszenia liczby nawrotów choroby, dlatego często stosuje się i przepisuje podejście zintegrowane leki pomocnicze: biostymulatory, ekstrakty z różnych roślin i owadów oraz ich składniki biologiczne, które mogą występować w postaci czopki doodbytnicze. Pomimo dużego arsenału leków skuteczność ich stosowania pozostaje niewystarczająca.

Fizjoterapia w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego

W przypadku przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego kategorii II, III A i III B można dodatkowo zastosować metody fizjoterapeutyczne:

• masaż gruczołu krokowego (prostaty);
• laseroterapia;
• hipertermia mikrofalowa i termoterapia;
• stymulacja elektryczna prądami modulowanymi za pomocą elektrod skórnych lub doodbytniczych;
• akupunktura (akupunktura).

Skuteczność i bezpieczeństwo tych metod leczenia są nadal badane. Stosowany również w leczeniu zapalenia prostatytradycyjne metody, Na przykład hirudoterapii. Skuteczność i bezpieczeństwo tej metody leczenia zapalenia gruczołu krokowego nie została udowodniona.

Podawanie komórek macierzystych

Terapia komórkowa (zastrzyki z komórek macierzystych) w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego jest obecnie obiecującą techniką znajdującą się we wczesnym stadium rozwoju. Na chwilę obecną odnośnie wstrzykiwania komórek macierzystych do prostaty możemy dysponować jedynie hipotezami na temat jego mechanizmów, a także danymi empirycznymi uzyskanymi przez odrębne grupy badaczy.

Chirurgiczne leczenie zapalenia gruczołu krokowego

Metody chirurgiczne stosuje się wyłącznie w leczeniu powikłań zapalenia gruczołu krokowego - ropnia i ropienia pęcherzyków nasiennych.

Osobnego rozważenia wymaga leczenie zespołu przewlekłego bólu miednicy. Bezobjawowe zapalne zapalenie gruczołu krokowego (kategoria IV) nie wymaga leczenia, chyba że pacjent planuje operację prostaty. W takim przypadku pacjent otrzymuje profilaktyczny kurs antybiotykoterapii.

Dieta i styl życia w przypadku zapalenia gruczołu krokowego

Specjalna dieta przy zapaleniu prostaty nie jest wymagana, ale spożywanie dużej ilości warzyw, chudego mięsa i produktów mlecznych poprawi pracę jelit. Ważne jest, aby spożywać odpowiednią ilość błonnika, pokarmy bogate w witaminę E (kiełki pszenicy, olej kukurydziany itp.), cukier należy zastąpić naturalnym miodem. Właściwe odżywianie w przypadku zapalenia gruczołu krokowego może poprawić funkcjonowanie jelit i zmniejszyć prawdopodobieństwo nawrotu lub przyspieszyć powrót do zdrowia. Zaleca się prowadzenie zdrowego trybu życia, picie większej ilości płynów oraz ograniczenie kofeiny i alkoholu.

Prognoza. Zapobieganie

Ostre zapalenie gruczołu krokowego często przechodzi w fazę przewlekłą, nawet w przypadku szybkiego i odpowiedniego leczenia.

Nie zawsze możliwe jest całkowite wyleczenie, jednak przy właściwej, konsekwentnej terapii i stosowaniu się do zaleceń lekarza możliwe jest wyeliminowanie dyskomfortu i bólu. Niezależny  leczenie zapalenia gruczołu krokowego w domu może być niebezpieczne i prowadzić do powikłań.

Nie wszystkie przypadki zapalenia gruczołu krokowego można zdiagnozować, ale istnieje wiele kroków, które można podjąć, aby zapobiec wystąpieniu zapalenia gruczołu krokowego. Te same kroki mogą pomóc w kontrolowaniu istniejących objawów:

1. Pij więcej płynów. Picie dużej ilości płynów powoduje częste oddawanie moczu, co ułatwia wypłukiwanie czynników zakaźnych z sterczowej części cewki moczowej.
2. Regularnie opróżniaj pęcherz.
3. Unikaj podrażnienia cewki moczowej. Ogranicz spożycie kofeiny, pikantnych potraw i alkoholu.
4. Zmniejsz nacisk na prostatę. Mężczyźni często jeżdżący na rowerze powinni używać dzielonego siedzenia, aby zmniejszyć nacisk na okolicę prostaty.
5. Zachowaj aktywność seksualną.